semel

   semel adv. num.    [3 SA-], once, a single time : attendant, semel bisne signum canat, L.: consulem miles semel fefellit, L.: non semel, sed bis: neque semel sed saepius: non plus quam semel eloqui. —Indef., in phrases with iterum or saepius, once and again, time and again, repeatedly, more than once, several times : semel atque iterum ac saepius dare: cum his semel atque iterum armis contendisse, Cs.: semel aut iterum, once or twice.—Once and no more, but once, but a single time, once for all : animus ubi semel se cupiditate devinxit, T.: quibus semel ignotum a te esse oportet: aut vitam semel aut ignominiam finire, L.: humum semel ore memordit, once for all , V.: virtus cum semel excidit, H.—In counting, once, first, the first time : bis rem p. servavi, semel gloriā, iterum aerumnā meā: Rufum bis pervenisse . . . semel ad Corfinium, iterum in Hispaniā, Cs.: ter, semel . . . iterum . . . tertio, L.—Indef, once, ever, at some time, at any time : verebamini Ne non id facerem quod recepissem semel? T.: ut semel eloquentia evecta est: quando in apertum semel discrimen evasura esset res, sooner or later , L.: quoniam quidem semel suscepi: Si semel datis . . . Dividite, if you are really giving , O.: semel emissum volat inrevocabile verbum, H.